5 km hardlopen, de ladiesrun in Rotterdam is een feit!

Nadiah, 34 jaar, een getrouwde en fitte moeder van 2 jonge kids, veranderde haar lifestyle ruim 2 jaar geleden en viel hierdoor ruim 15 kg af. Wekelijks deelt zij haar blog vol humor, inspiratie en motivatie!

Wow. Wat een onwijs leuk, gezellig, vrolijk en goed georganiseerd evenement was de Ladies Run Rotterdam 2015. Ik had best goed getraind, maar het kan altijd beter, dus ik ging toch wel een klein beetje zenuwachtig de deur uit. Wat nou als ik op de helft ineens niet meer kon? Ik blockte die stomme gedachten en stapte al ratelend de auto in bij m’n loopmaatje Shemara. Gelukkig werd ik wat relaxter toen we eenmaal aan kwamen bij Ahoy en aan de warming up op het grote plein begonnen. Wat een gaaf gezicht, al die meiden/dames in het roze! Eenmaal in het startvak kon ik niet wachten om lekker te gaan lopen. Let’s do this! We hadden afgesproken samen van start te gaan, maar daarna gewoon op ons eigen tempo verder te gaan.

Het startschot 

Het startschot klonk, en daar ging ik dan. Het was redelijk benauwd weer, en best wel druk. Ik probeerde wat sneller te starten dan ik gewend ben zodat ik misschien wat meer ruimte had. Links en recht haalde ik mensen in, en werd ik ingehaald. Ik bleef een stukje hangen achter een meisje met een fijn tempo, mijn eigen haas zonder dat ze het wist. Voor ik het in de gaten had zaten we op 2 kilometer en was er een waterpunt. Vooraf zei ik nog dat ik niet zou drinken, maar met de warmte en de zon op m’n kop pakte ik maar al te graag een paar bekers water voor over m’n hoofd en nam ik al rennend een paar slokken.. Natuurlijk verslikte ik me dus al hoestend en proestend vervolgde ik m’n weg. Net weer wat voor mij, zo lomp ; )

Veel meiden wandelden stukjes tussendoor, maar ik had me heilig voorgenomen dat vooral niet te gaan doen en door te blijven rennen. 

De laatste kilometers hardlopen... 

Tussen de 3 en 4 kilometer kreeg ik het een beetje lastig, er was al even geen muziek en ik miste toch wel iemand aan wie ik me op kon trekken. Opeens hoorde ik iemand tegen haar vriendin zeggen “nog 1, kom op je kan het!” En ik vroeg aan haar, “Nog maar eentje? Nog 1 kilometer?” “Jaaa! Nog 1” riep ze, “kom op nog ff knallen meid!” En dat gaf me dus net dat duwtje in de rug voor die laatste loodjes die ik nodig had. Bij een bocht riepen vrijwilligers dat het nog 600 meter tot de finish was, en er stonden veel mensen langs de kant te roepen,  te klappen en aan te moedigen. Ik scande de meute af op zoek naar mijn man die met de kinderen zou komen kijken. Bij de laatste bocht, hal 1 van Ahoy in, hoorde ik ineens “Naad!, kijk daar is mama!” En ik zag manlief met mijn kindjes, die roze rozen in hun handjes hadden. Wat keken ze trots! Ik zette nog een laatste sprint in naar de eindstreep. Mijn eigen Eye of the Tiger momentje. Het zal er meer hebben uitgezien als een wanhopige roze huppelende Shrek, maar in mijn hoofd was het heel spectaculair.

Met m’n handen in de lucht ben ik gefinisht. Yes! Freaking 5 kilometer achter elkaar gerend!

Wat een te gek gevoel, en hoe leuk is die medaille?!

Vlak achter mij finishte Shemara en kregen we rozen en dikke kussen van onze fans (mijn kids, haar ouders : ). Al met al was het een geslaagde run en samen gaan we onze tijd verbeteren, en onze afstand verlengen, op naar de volgende! Echt waar Naad, toch wel?
Yes, al is het alleen maar voor dit soort toffe evenementen.